5 Mayıs 2011 Perşembe

. İnsanın Babası ölür mü? ..

2 haftadır fırsat bulup görüşememiştik Ecemle.
O benim gücüm zaten,görmeden yapamam.
Bizim grubu toplayacaktık..

Pazartesi sabahı,saat 8 buçuğa geliyordu telefonum çaldı.

Hande bana çok saçma bir soru soruyordu."Çok saçma" dedim,"imkansız"."saçma hem olmaz öyle şey"..
Ecem benim akrabam da bir yandan.parçalanmış ailesinden yanında tek doğru düzgün kalan babası benim memleketimde yaşıyor Akhisar'da..

Hande'ye "bi Akhisar'ı arıcam dönücem sana" "ben zannetmiyorum" dedim.Annemi aradım..

-Anne günaydın..
-emreee günaydın..Naber,hayırdır oğulcum bu saatte..
-iyidir anne,ya beni bi arkadaşım aradı böyle böyle dedi,"yok dimi" bi hareketlilik Akhisar'da,hastaneye kaldırılması filan Semih amcanın,yani sizden haber gelirdi bana öyle olsa..
-yok oğlum "olur mu öyle şey".

Dedi bana cep telefonundan..
Ev telefonu çaldı o sırada..
Ben hala telefondaydım...

sonra
Arif vardı,dayıoğlu benim,bi araba daha lazımdı.
Sonra Hande vardı,Merve,Ayşegül,Zehra,Mehtap vardı,ben vardım.
Babasının toprağını ilk kez gören Ecem vardı.O toprağın altında yatan babası vardı başkada kimse yoktu mezarlıkta..
Grup bir kaç eksikle 400 kilometre uzakta toplandı..


..Ecem benim gücüm..
..Ecem'in gücü sadece nefes alabileceği kadardı..

http://www.akhisarhaber.com/news_detail.php?id=9186
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...